Uit mijn pianoboek Die 100 schönsten Melodien von Klassik bis Pop (leicht arrangiert) speel ik doorgaans alleen de klassieke stukken. Vandaag waag ik me aan 'Once Upon A Time In The West' van Ennio Morricone. Prachtig!
Wat een Jeugdsentiment. Het was een van de eerste films waar ik naar toe ging in Groningen. Films waren bij ons thuis uit den boze, dus ik had geen enkele filmkennis. Ik was die eerste week veel alleen in de stad, kende behalve mijn twee Emmense schoolvriendinnen geen andere mensen en ging dagelijks in mij uppie door de stad zwerven.
Een van de rustpunten waren de zomerhits die 's middags in de bioscoop op de Grote Markt draaiden, zoals dit Once Upon A Time, The Sound of Music, West Side Story, The Sting. O, wat waren díe mannen knap: Robert Redford en Paul Newman. Het maakte allemaal diepe indruk op mij, dat ik van die verboden zondige dingen deed en dat er niets gebeurde. Daar moet ik met enige weemoed aan denken nu ik dit speel. Wat een schuchter studentje was ik, zo totaal anders dan de veel socialer ontwikkelder studentjes van nu.
Aan het eind van die zomer ging ik naar college en ging ik op de studentenvereniging en kreeg ik ook een sociaal leven. En ging ik mij voor poëzie, cabaret en theater interesseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten