Ik heb een geweldige ochtend in de Augustinuskerk. A. was op bezoek en zei: Ik zou wel weer eens naar de H. Mis willen, maar niet in mijn eentje. En zo geschiedt.
De nieuwe pastoor van Utrecht treedt op, gaat voor, en dat is een groot feest. Een Indische man, opgegroeid in Maarssen. Hij is van 1957, maar vergeleken met de priesters die er doorgaans voorgaan doet hij heel jong aan. Hij is hedendaags en verfrissend. Hij heet een verandermanager te zijn, heeft vroeger bij de politie gewerkt. In de kerk zie ik ook een vrouw van het nieuwe woensdagkoortje, die heel blij verheugd is mij daar te zien. A. en ik gaan na afloop met de mensen koffiedrinken en raken met diverse in gesprek, een Senegalese man, een dirigente van diverse koren in de Jozefkerk, de moeder van de dirigente van ons woensdagkoor, de pastoor zelf...
Aan de koorleden en de dirigente vraag ik of je ook gelovig moet zijn om in hun kerkkoor te mogen. Welnee! zeggen ze. Hoe kóm ik erbij?
Er is een versgehuwd echtpaar dat volgens de regelen van de Kerk geen kerkelijk huwelijk mag, maar die zegent hij uitgebreid in. Ik versta dat hij ze Claudia en Jacqueline noemt, en denk: wat krijgen we nou? Een nieuwe pastoor die een lesbisch stel inzegent? Is het soms Claudia de Breij? Maar zo mooi is het niet. A. hoorde dat ook. Je hoort soms ook wát je wilt horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten