Verdwalen

De week van het grote verdwalen. Ik weet gewoon de weg hier nog  niet goed, maar vergeet dat wel eens en ga soms te nonchalant op stap. Toen ik vrijdag naar de Galgenwaard moest pakte ik per ongeluk de binnenbaan van de A12 in plaats van de buitenbaan, waardoor ik er nooit weer af kon: pas bij Bunnik of bij Rijnsweerd. 

Uren later moest ik weer terug en kon ik de oprit naar de snelweg zo gauw niet vinden en reed ik de verkeerde kant op en weer terug. Je zag het niet aan me af, maar ik reed tientallen zinloze  kilometers langs de snelwegen.

Maar het is niet alleen Galgenwaard. Als je vanuit Utrecht Zuilen naar Hilversum Kerkelanden wil, waar Zus&Zwager1 wonen, heb je de keuze uit drie routes: over de A27, via Hollandsche Rading langs het vliegveldje, of over Nieuw Loosdrecht. Allemaal zouden ze 33 minuten kosten. Omdat ik erg van de Loosdrechtse Plassen houd neem ik de toeristische route. Maak een mooie stop op De Strook. Wat is water toch fijn. De heenweg gaat helemaal goed.

Maar de terugweg in het donker doe ik iets fout. Op een splitsing in de Bethunepolder kies ik richting Maarssen (want de heenweg reed ik adequaat via Maarssen en de Maarsseveensevaart) in plaats van richting Tienhoven en raak ik het spoor geheel bijster in een aardedonkere polder. Er komt geen einde aan. Heel spooky. Uiteindelijk stuit ik op de Vecht bij Breukelen en dan slinger ik in het duister Vecht weer terug naar het zuiden. Het nog maar half tien, maar ik kom niemand tegen. Alleen een maansikkel schijnt mij bij. Is dit de Randstad?

'Jij weet ook overal een avontuur van te maken', zegt Bobby als ik een beetje opgewonden thuiskom, 'zelfs van een ritje Hilversum Utrecht.'

Op 14 juli 2014 heb ik dit gefietst, lees ik op mijn eigen blog terug. Er zit een informatief kaartje bij. Toen voorspelde ik al dat ik erg van De Strook zou gaan houden.