Werk

Ik blog niet over het werk. Sommigen vinden dat jammer. Er valt natuurlijk enorm veel smakelijks te vertellen over die rare gesprekken met de vakbobo's en hun secretaresses of pr-managers. Maar dat doe je niet. Jammer is het wel. Ook dat ik nooit een werkdagboek heb bijgehouden. Dat zou gesmuld worden.

Mijn werk is nooit af. 'Ari Doeser heeft een lintje gekregen', mailt Henk Kraima om 18 uur terwijl ik krieltjes sta te bakken. 'n Stralende foto erbij. Die word ik geacht te verspreiden. Social media. Vooruit dan maar. Dat is goed voor  de betrokkenheid van onze lezers bij mij en andersom.

En om 20.30u terwijl ik in de tuin spinazie oogst appt Mandy: 'Hendrik Groen is Peter de Smet'. Een link erbij. NRC heeft het einde middag onthuld. Peter de Smet? Moet ik die kennen? Ik negeer het een half uur, maar als ik weer thuis ben zie ik dat alle krantensites er al een bericht over hebben. Het kan niet dat wij dat níet hebben. 

Zit ik om 21u weer een bericht te maken.  't Is dat ik beide Hendrik Groens gelezen heb en bij de laatste boekpresentatie in de Buiksloterkerk aanwezig was dat ik ook wel nieuwsgierig ben. Hani501 en ik hadden daar een echte Hendrik Groen-lookalike gevonden. Ver in de tachtig. Deze Peter de Smet is niet die man. Hij is 61 jaar, muziekdocent, vocal coach. 

Op Facebook zit iedereen onder de foto die ik geplaatst heb Ari te feliciteren. Maar Ari heeft helemaal geen Facebook. Henk ook niet. Die gedijen nog in het oude leven. Mag ik Ari's e-mail, vraag ik om middernacht aan Henk. Dan stuur ik hem wat scherm-afbeeldingen.