Kloof

Een dag waarop alles getart wordt. Hij begint hoog in de bergen bij Kolasin, waar de schoenmaker zich met al zijn kunnen op Bobby's kapotte bergschoenen stort, maar er veel meer tijd voor nodig heeft dan voorzien. En ik wil dóór. Geen gejeuzel. Het plan is dat we naar het Skadar-meer rijden, in het zuiden, met onderweg twee tussenstops: een in het Moraca-klooster en een in de hoofdstad Podgorica. 

De weg voert ons indrukwekkend prachtig en langdurig door de Moraca-kloof (foto), maar het is zo'n dag dat we allebei meer last hebben van de hitte, onszelf en elkaar dan dat we genieten. Ook dat is vakantie.

Het MoracaKlooster is best héél mooi, maar ook een beetje een tourist trap, of een bedevaartsoord. Hoe je het noemt. In elk geval zijn er erg veel mensen. Bussen. Dat doet wat af aan de ervaring. Prachtige bloemrijke tuin. Je zou willen dat je er een getijdendienst kon bijwonen of er logeren. Ik krijg ook nog op mijn donder van de monniken als ik foto's in de kerk wil maken. Want de muurschilderingen zijn weer geweldig, net als in de orthodoxe kerken Macedonië. Hier in Montenegro zijn trouwens katholieke kerken, orthodoxe kerken en moskeeën.

Podgorica de hoofdstad is écht niks aan. Lelijk en heet en ellendig en niets te beleven. Bobby wilde er al helemaal niet heen, maar ik per se wel, om het te zien en te ervaren. In mijn Marco Polo-reisgidsje weten ze ook niets leuk over deze stad te melden. We eten een pizza als late lunch en moeten wel een uur wachten voor we die krijgen. Ik vind het eigenlijk best leuk allemaal, zo'n dieptepunt. Maar dat maakt het nog erger.

We eindigen de dag in Virpazar, aan het enorme Skadar-meer. Het blijft ook 's avonds onverdragelijk heet, maar we hebben ditmaal een redelijk hotel met airco en wifi, en alles werkt. We verexcuseren ons over en weer voor al onze humeuren vandaag, we vergeven elkaar alles, en drinken om het goed ta maken een wijntje op een piratenschip. Twee tortelduiven.