Eindelijk is er een beetje tijd om thuis te komen. Te landen. Van vakantie via Weight Watchers naar werk was wel een beetje veel en snel. Vandaag doe ik de tuin. Hij ziet er nogal zootjesachtig en onbedoeld uit. Na een uur schoffelen en plukken - wat een klein tuintje, maar een volle zak onkruid en uitgebloeid gaat eruit - ziet het er weer 'bedoeld' uit.
Sommige planten doen het goed, andere helemaal niet. En we hebben echte appels aan de appelboom. De blauwe regen vóór is wel twee meter de lucht in geschoten. De - vervangen - clematis doet nog steeds niets. Noch de monnikskap. De kamperfoelie valt ook tegen. Daar bloeit niets. Maar wat een verschil met vorig jaar, toen het hier nog een zandbak was!
Wat is een onkruidarme tuin veel vreugdevoller dan een tuin vol onkruid. Wat is het? Dat je de illusie hebt dat je als mens enige controle hebt over de oeverloos woekerende natuur? De illusie van een maakbare wereld?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten