Dé ginkgo

De tekencursus is weer geweldig. Juf Ellen is een erg prettige juf. Ze zegt: 'Vandaag gaan we een boom tekenen. Een stam of een tak. Of de wortels. Zie maar. Ik liep vorige week door de tuin en dacht: Wat zijn bomen eigenlijk mooi. Dus nu gaan we eerst een beetje bomen kijken, en dan tekenen.'

En het is waar. Je gaat rondlopen en sommige boomstammen blijken veel mooier en interessanter dan andere. Ik weet niet hoe ze heten. Er staan niet altijd bordjes bij.

Mijn streven is minder te schilderen. Minder kleur. Meer wit. Dat is heel moeilijk. Ik begin met de boom wit te laten en de omtrek lichtgeel. Rechts, Het is wel interessant, maar ook te saai. Juf Ellen  suggereert toch iets in de sta te gaan proberen en voor ik het weet is de stam helemaal grijsbruin. Dan begin ik met een grijsbruine stam en verder niets. Maar wat dan?

De andere aquarelleren. Ik vind dat heel knap maar ik weet niet hoe dat moet. Ze zeggen dat het zo grafisch is wat ik doe. Ik kan niet anders zeg ik, dit is wat ik doe.

Bij de nabespreking meld ik: 'Ik weet niet hoe deze boom heet. Er stond geen bordje bij.' 'Lucie!' zeggen de medecursisten. 'Dat is de ginkgo! Dé ginkgo van de Oude Hortus! Hij is wel 300 jaar oud en heel beroemd!'