Ik probeer het fenomeen podcast uit. Bij De Correspondent is bijvoorbeeld een reeks 'Goede Gesprekken' door ene Lex Bohlmeijer. Ik ken hem niet, maar dat is niet raar als je nooit naar de radio luistert. Hij blijkt lang bij het radionachtprogramma 'Casa Luna' gewerkt te hebben. Hé, dat deed Peeq ook. Het is zijn wens om van elk interview een echte ontmoeting te maken.
Uit zijn podcasts kies ik een gesprek met Haza Rahim. Zij kwam in de jaren negentig als peuter naar Nederland. Haar ouders waren voor het oorlogsgeweld hun stad Kirkuk in Noord-Irak gevlucht in de tijd van Sadam Hoessein. Haza is opgegroeid in Kraggenburg. Inmiddels doceert ze psychologie aan de Universiteit van Utrecht. Dit jaar was ze Docenttalent van het Jaar.
Podcasts zijn radio, maar toch anders dan radio. Het is kalmer, onnadrukkelijker, ruimer. Het is alsof er niemand nee hoeft te scoren. Ze zijn heel sympathiek, mooi gemaakt, respectvol, interessant. Dit soort freelance journalisten lijken mij pure idealisten. Ze hebben een droom die ze willen verwerkelijken: verhalen van bijzondere gewone mensen, En omdat de publieke omroep steeds smaller en daarbinnen meer op kijk- en luistercijfers is geworden, moeten die journalisten er een nieuw kanaal voor te vinden, en geld, en een publiek. De podcast is in opkomst.
Het is een mooi interview. Haza vertelt over hoe mooi hun land van herkomst is en over de vlucht van haar ouders lopend over de bergen naar Iran en uiteindelijk naar Nederland. Dat het onterecht is het af te zoen met termen als 'gelukzoekers', omdat niemand zomaar voor zijn plezier huis en haard en land en familie verlaat. Ze is helder, bedachtzaam, genuanceerd, fijn om naar te luisteren. Fijn om te doen als je onderweg bent.
De podcasts van De Corrponden zijn ook via iTunes te beluisteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten