Toorop

Op de speakers Bach's Goldberg-variaties gespeeld door Glenn Gould, en ik voor het raam met het boek  Jan Toorop Zang der Tijden. Ik kocht het vrijdag enthousiast bij de Kennemer Boekhandel. Er was begin dit jaar een tentoonstelling van zijn werk in het Haags Gemeentemuseum, heb ik helemaal gemist. Jan Toorop heb ik niet zo'n beeld bij. Hij is beroemd, hij was een middelpunt, inspireerde veel kunstenaars, maar het beeld dat ik bij hem heb is nogal diffuus. Het omslag vind ik prachtig en zulk werk wil ik ook. Het is uit zijn symbolistische periode. 

Toorop heeft ongeveer alle stijlen gedaan, en heel goed en krachtig. Een representant van één stijl is makkelijker te plaatsen. 

Het is een beetje een onbevredigend boek. Veel donkere afbeeldingen - ook veel kleine plaatjes - ik denk natuurlijk eerst dat het aan mij ligt, met de minderende ogen - en oeverloze teksten waar je niet in komt. De auteur moet zich eerst positioneren tegenover de veelheid aan meningen en opvattingen door de jaren heen over Toorop en daarna is het ook niet makkelijk je een weg te vinden in de oneindige citaten uit krantenartikelen en recensies. Ook kan ik het (prachtige) omslag in het boek niet terug vinden. Als ik er een beetje omheen ga lezen stuit ik op een recensie in NRC die het boek  onevenwichtig en slechtgedrukt noemt. Dat kan natuurlijk ook.