Naar de film

Kitty vraagt of ik meega naar de film en zo heb ik ineens een heel avondje uit. Diner, film en nazit in het Louis Hartlooper. We zien 'The Handmaiden', een Koreaanse verfilming van de roman Fingersmith van Sarah Waters. Een bizarre erotische thriller. Ik heb niet eens zin om het verhaal na te vertellen. Het is te ingewikkeld, teveel tekst en het zegt ook niet zoveel over ervaring. Het is overrompelend aan beelden en indrukken. Het boek is in 2005 ook al verfilmd onder de titel Fingersmith. Die speelde zich af in het Victoriaanse Engeland, deze versie in het door Japan overheerste Korea van de jaren dertig. 

Volgens mij heb ik de Engelse film op dvd, in mijn verzameling lesbische films, en heb ik die nooit af gekeken. In een bioscoop blijf je zitten en kijk je de film wel uit. Het Koreaanse beeld maakt het wel heel mooi exotisch.

Bij het Louis Hartlooper begint de film altijd met een korte inleidinkje door een 'explicateur', dat is een traditie daar. Louis Hartlooper was een 19e eeuwse acteur die bij de eerste generatie stomme films vertelde. Dat was toen een bijzonder beroep, hij werd er beroemd mee. Zo beroemd dat er het mooiste filmhuis van Utrecht naar hem vernoemd werd. Nu zijn het vrijwilligers die kort wat over de film vertellen. Niet nodig, maar goed. Traditie is traditie. Ditmaal is het een vrouw die vertelt dat de film een verfilming is van een boek van Susan Waters. Ze zegt Susan plaats van Sarah. Wat moet je nou met een explicateur die zo'n domme fout maakt.