Afscheid

Peeq vroeg van de week of ik mee wilde naar Carver in de Schouwburg: ze had de laatste twee kaartjes weten te bemachtigen. Hoe zat het ook alweer? In die grote bezuinigingsronde vier jaar geleden in de theaterwereld was Carver  - ondanks kun unieke inbreng en kwaliteit - verkoren om te stoppen. Argument zoals ik me herinner: er moest meer ruimte komen voor jong. Ik heb uit hun beste lange bestaan maar enkele voorstellingen gezien, en die waren altijd geestig en bizar. Ik herinner me vooral de geestige René 't Hof. Nu hebben ze een vrije productie gemaakt, de vier actrices Beppie Melissen, Leny Breederveld, Raymonde de Kuyper en Joke Tjalsma. Maria Goos heeft er ook nog aan meegeschreven. 'Hilarisch!' juichte de Volkskrant. 

Ik ben nog wat zwakjes van de ziekte en ga maar niet met de fiets. Een heel uitgezoek nog hoe je met de bus bij de Schouwburg komt. In Amsterdam kon ik alle tram- en buslijnen dromen, hier te Utrecht heb ik behalve 'mijn' Zuilense bussen 3, 4 en 5 waarmee je bij het Vredenburg komt nog niet zo'n idee. Ik neem dus maar genoeg tijd en zo zit ik al drie kwartier voor aanvang in het Dudokcafé. Het Schouwburgpubliek bestaat uit voornamelijk uit deftige 50+- en 60+-dames, soms met hun/een man. Daar pas ik naadloos tussen, moet ik toegeven, maar dat wil ik natuurlijk niet.

Het was een wonderlijke voorstelling. Echt een Carver. Vier dames op leeftijd die vele jaren samen in een rockband hebben gespeeld komen weer bij elkaar. Het is onduidelijk of ze zo weer gaan optreden. Alle vier zijn ze gekleed in zwarte heavy metal outfit wat er bij vier dames op leeftijd best een beetje raar uitziet. Ze doen allemaal van die wazige chaotische vrouwengesprekken met chaotische ongestructureerde gedachtenspinsels. Een van de dames (die heel vergeetachtig is en de ingang niet kan vinden) wordt door een van de anderen telefonisch naar het podium geleid. Er is een heel gejeuzel of ze iets zullen eten vooraf en zo ja wat dan waarop een lang telefoongesprek volgt met een Chinees restaurant. Er gaat veel over mannen. Joke Talsma vertelt dat haar man een vriendin heeft, maar ze wil hem toch wel terug. Ook als hij zegt dat hij Parkinson heeft? Vragen de collegae. 

Het is echt geestig, al denk ik bij 'hilarisch' aan lachsalvo's en die hoor je niet. Wel Ag en toe gehinnik. Ik denk dat het heel knap is. Ik kan me echter niet zo goed concentreren en suf regelmatig een beetje weg. Ik vind het wel een beetje gênant, want Peeq is erg enthousiast en vindt het briljant.

De terugweg met de bus terug naar huis duurt voor mijn gevoel wel een uur. Lopen. Wachten. Rijden. Lopen. Goed voor het onthaasten.