Ik ga Leens opperbaas interviewen en app haar of we misschien daarna samen zullen lunchen. Ze suggereert De Vergulde Eenhoorn, een boerderette op de Ringdijk bij de Wibautstraat. Ooit was ik daar in de winter, anderhalf jaar geleden, binnen, toen we afscheid namen van Vinnie. Snik.
Nu zitten we buiten in een knetterstralende zomerlocatie. Wauw. The place to be for the chillende Young & Beautiful. Ik kom er ook nog een aangetrouwde Neef tegen. Yeah, Amsterdam! Het is er enorm dynamisch en hip. O! Ik verheug me nu al op je blog, gnuift Leen.
Ze ziet er anders uit. Ze heeft een bril. Het is niet meer een leesbril, want ze houdt hem op. Het is een multifocale bril. Och! Ze was altijd zo jong en nu heeft ook zij een bril! Daar wil ik alles van horen.
Ze wordt er misselijk van, vertelt ze. Maar het is wel fijn bij vergaderingen en de medemens aan te kunnen kijken en de vergaderstukken ook. Of nu aan tafel en het menu te kunnen bestuderen en mij aankijken. Maar andere kijkcombinaties gaan nog wel eens mis.
We bespreken veel. Hun bedrijf. Ons bedrijf. Onze toekomst. De moeders. De mantelzorg. Buurtinitatieven. Clubjes. Alles even boeiend. Maar het onderwerp wordt je bril, zeg ik. En ik maak gelijk een foto.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten