Sudtirol

We doen het jaarlijkse ritje naar de Overtoom in Amsterdam-west, naar Reisboekhandel Pied à Terre. Elke keer zeggen we; zullen we wel met de auto, want het is zo druk in Amsterdam, en elk jaar vinden we weer een parkeerplaats voor de deur.

Het is het plan dat we dit jaar naar de Dolomieten gaan, maar daar zijn helemaal niet veel gidsjes over. Raar is dat, ik ken zoveel mensen die naar de Dolomieten gingen/gaan. Nu komen we thuis met gidsjes over Südtirol. Dat schijnt hetzelfde te zijn. Dat hoop je dan maar.

Eco-campinggidsjes hebben ze ook al niet. Raar hoor. Wie o wie heeft nog een topadresje daar? Dat je fijn ruim en gezellig ook (winkeltje en restaurantje) in je tent in Gods vrije natuur kunt vertoeven? Met deze score aan gidsjes en kaarten gaan we het voorlopig doen. Let vooral op het wandelgidsje. Met kinderen. Niet dat er kinderen meegaan, vooralsnog, maar dat we niet boven onze macht gaan. Er staan nog steeds wandelingen van zes uur in. Maar ook van anderhalf uur. Bobby bladert het door en stelt vast: ik zie al drie kloosters waar ik naar toe wil. Iedereen blij.

Ik vind/vond Pied à Terre altijd een groot genoegen, enerzijds vanwege de fantastische winkel en het geweldige aanbod, maar vooral ook vanwege de eigenaren Fokko B. en Ankie S., die die winkel met hun uitgesproken karakters nog extra kleur gaven. Ooit hadden ze allebei een eigen reisboekwinkeltje, en waren ze aartsconcurrenten, en toe kregen ze op enig moment de tegenwoordigheid van geest hun krachten te bundelen. Die twee kenden elk gidsje en elke kaart en wilden overal over vertellen. Het kan zijn dat ik uit hoofde van mijn functie een special treatment van hen kreeg, maar ik geloof het eigenlijk niet. Ze waren gewoon heerlijk uitbundig en extravert.

Maar die twee hebben vorig jaar hun winkel verkocht. De medewerkers zijn vast heel goed, maat ze missen net dat uitbundige. Als je bij de kassa vraagt waar de campinggidsjes staan snauwen ze je bijna naar de informatiebalie toe en: het staat toch boven de kasten!?! Ik wil het ze wel vergeven, want het is druk, de mensen gaan op reis en willen gidsjes mee, maar toch mis ik Ankie. Die liep mee en duwde je proactief allemaal gidsjes in handen, onderwijl luid debiterend over vakantie/ervaringen en andere aanbevelingen. 

Ook al hebben ze niet wat we zoeken, we komen toch nog met zes dingen thuis.