Slotakkoord

Vanochtend gaan we voor de laatste keer naar de Jacobuskerk. Vol drama en symboliek vierden ze vandaag zowel de zestigjarige verjaardag alsook de sluiting. Het is de allerallerallerlaatste dienst. Deze week wordt de kerk door de bisschop 'onttrokken aan de eredienst' en dan gaan de gelovigen van de Best Life Church erin. Die hebben een geschiedenis van gymzalen. Ze gaan het grondig verbouwen, staat in het AD.,Wat gaan die van dit mooie intieme kerkje maken?  

Het is bomvol. Er zij ook allemaal oude priesters en pastoors die in het verleden deze kerk hebben gediend. Het mooie koor dat al meer dan een jaar niet meer optrad is er ook nog één keer. De opperPastoor van Utrecht, Ton Huitink, leidt de dienst. Twee jaar hebben de mensen hier tegen sluiting en tegen hem gestreden. Ik snap dat hij als 'leider' de dienst moet leiden. 'Het is voor mij ook niet gemakkelijk', zegt hij. 'Ik ben hier niet de meest populaire pastoor. Ik had vanmorgen helemaal geen zin.'

Hij was vorige week in Lourdes en had van daar speldjes van duiven meegenomen. Vredesduiven. Hij speldt ze zijn grootste tegenstanders op. Dat kunnen ze mooi bij de katholieken. Betekenisvolle momenten. We gaan in processie een aantal heiligdommen Nasr de Bethelkerk brengen, waar ze vanaf volgende week bijeen mogen komen in een kantine-achting zaaltje. Je vader moest je eens zien, giechelt Bobby, in een roomse processie.

Daarna is het nog de hele dag verjaardagsfeest: koffie, taart, tomatengroentensoep, en dan wijn. Het staat heel gedetailleerd in het programma. Je hart breekt van al die toewijding. Hier voelde ik me echt thuis. En al die types, onvergetelijk. Maar wij gaan niet naar de koffie en de soep, op een gegeven moment is het wel weer even genoeg Roomse heisa.

Foto Museum van Zuilen