We hebben een nieuwe interim-baas. De oude leuke is nu een week weg. Nu moeten weer met deze beste vrienden worden. We zitten in de kring en doen een rondje waar we mee bezig zijn. Laat ik maar beginnen, zeg ik: 'Ik trek het niet meer. Iedereen zegt: Pas je goed op jezelf, maar als er geen geld voor vervanging is bij ziekte, dan kun je wachten tot het nis is. Als ik goed voor mezelf zorg ga ik nu in bed liggen en niet naar Frankfurt.' Zo.
Helemaal alleen sta ik er niet voor. De freelancers en Eva van de marketing helpen enorm. Eva is handig met de 'systemen'.Vooral is zij goed in dingen leren en brandjes blussen. Zij vindt het fijn te helpen. Ja, zegt de nieuwe baas, maar Eva is voor de marketing, zij kan niet Mandy's werk overnemen. Ik dan wel? roep ik. Even een fulltime baan erbij nemen?
Drama helpt wel een beetje. ('Je máákt geen drama, het ís drama', zegt Bobby) De nieuwe baas kan mooi orde op zaken stellen. Wat ik nu aan ad hoc-oplossingen tot nu heb bedacht gaan we consolideren. Ik moet taken benoemen die ik kan delegeren en overdragen, anderhalf ur per dag dit, twee uur per dag dat... We gaan het zien. En onderweg bij Maria's kaarsjes branden voor Mandy, dat ze gauw weer beter wordt. Vooral voor haar, natuurlijk.
Wat is er toch aan de hand? Bobby (die te kampen heeft met een nieuwe directeur die niet genoeg mensen inhuurt) komt nu ook weer thuis met een verhaal van een productieleider bij een gerenommeerd orkest dat het ook al een jaar zonder algemeen directeur en zonder marketeer moet stellen en een erebaantjes-bestuur dat een keer per kwartaal bijeenkomt. Het huilen stond hem nader dan het lachen, vertelt Bobby.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten