Almere

Onlangs was Renate Dorrestein te gast bij het tv-programma VPRO-boeken. Wel een half uur. Ze wilde liever over haar werk praten dan over haar ziekte. Een werk dat voor haar cruciaal is is Weerwater dat ze schreef als gastschrijver te Almere. Daarvoor had ze een writer’s block gehad en in Almere was die acuut over gegaan. Al haar thema’s vielen samen. Vooral de nieuwe samenlevingsverbanden van mensen die geen gezinnen hebben. Als voorbeeld noemt ze dan haar man Maarten, zijn dochter en de dochter van haar overleden vriendin die nu een beetje háár dochter is. 

Wat ze ervan maakt: daar te Almere vergaat de wereld en alleen Almere blijft bestaan. Er hangt een kring van mist om Almere en de helden - meest mannen - die met de auto die mist in rijden om te kijken wat daar achter is komen niet meer terug. Er functioneert niets meer. Er is geen internet, geen radio, geen elektriciteit, geen bezine. Alles en iedereen vervuilt en raakt overwoekerd door onkruid. Er is geen eten. Er zijn bijna alleen nog vrouwen over, plus een contingent gedetineerden. Die moeten een samenleving gaan vormen. En wat ze dus gasn doen is ‘families’ formeren. Clans. En ze plaatsen die gedetineerden aan het hoofd ervan. Het idee is dat ze dan verantwoordelijkheidszin krijgen. 

Het is weer een alle kanten uitwaaierend Dorresteinboek.