Er ligt een dichtbundel bij mij op de bank: Koerikoelum van Tjitkse Jansen. Hoe komt die daar? Ik heb die bundel, hij staat voor zover ik weer in de bibliotheek. Heeft een van de gasten hem laten liggen? Ik heb het boek nooit uitgelezen. Toen ik studeerde las ik erg veel poëzie, en had ik het gevoel dat dat echt een extra dimensie gaf aan mijn bestaan of aan mijn begrip van het leven, maar het is steeds verder afgenomen. Het kwam niet meer binnen, laat staan dat het beklijfde. Geen ruimte voor.
Nu begin ik te lezen en komt het regelrecht wel binnen. Prachtig! Zo onopgesmukt. Gedachtenflarden. herinneringen. Kriskras door het leven heen. Situaties op school. Met pesterig broertje. Met oma. Met vader. Met pleegouders. Met psychiater. Met vriendje. Ex-vriendje. Bij optredens als dichteres. Heel mooi straf geformuleerd. Humoristisch. Wrang. Vele toonaarden. Prachtig. Het is uit 2007. Toen was het de beste dichtbundel van het jaar.
Ik wil het meteen aan Marg sturen. Zij ligt sinds zondag weer in het ziekenhuis. Zo ziek dat niemand op bezoek mag komen. Ik zal eens appen of ze een prachtige dichtbundel aan kan. Ja ze wil het. Stuur maar naar mijn huis, dan heb wat om me op te verheugen, appt ze terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten