'We bidden elke dag voor u'

De tot Best Life Church verbouwde Jacobuskerk op ons Prins Bernhardplein heeft vanmiddag Grand Opening. Vandaag breng ik mijn afval maar eens naar naar de diverse afvalbakken bij de kerk en na enig aarzelen loop ik er naar toe. ‘Mag ik even kijken?’ vraag ik aan een dame die sleutelfiguur blijkt te zijn. ‘Ik ging hier vroeger altijd naar de kerk.’ Natuurlijk ben ik als de dood dat ze gaat ‘getuigen’ en proberen me te bekeren. 

De kerkgangers mogen nog niet naar binnen, want de puntjes moeten nog op de ‘i’, maar ik mag wel. Gna. Apetrots laat ze me de nieuwe vloerbedekking zien. En de nieuwe stoelen. De nieuwe toiletblokken. ‘Met kerst hadden we wel 1600 mensen’, vertelt ze. ‘En dus veel te weinig wc’s. De pastorie hebben omgebouwd tot kinderkerk.’ ‘Waar is het orgel gebleven?’ vraag ik want boven zie ik een gapend gat. ‘ Het orgel hebben we weggegeven aan een kerk in Roemenië, of zo’n ander land’, vertelt ze, ‘en die waren er heel erg blij mee.’

En dan begint inderdaad het getuigen. 'Acht jaar geleden moest ik niets van Jezus hebben', vertelt ze, 'maar toen riep hij me. Maar hij zei ook dat ik moest wachten. Dat ik geduld moest hebben. En toen heb ik hier mijn man gevonden. En nu hebben wij deze kerk gekregen en hebben we hier om de hoek een prachtig huis kunnen kopen. Het is hier geweldig.' Als ik deze kerk en de mensen erachter Google valt te lezen dat zij en haar man en zij soort van preachers zijn.

Ik zeg dat ik echt blij voor hen ben met dit prachtige gebouw, maar dat ik voor de katholieken in de wijk wel sneu is. ‘Dat begrijp ik’, zegt ze, ‘we vinden het ook heel erg voor u. We bidden elke dag voor u. En u bent hier altijd welkom.’