We gaan lopen rond Termunterzijl. Om er te komen rijden we eerst nog een stuk door het gruwelijk lelijke chemiepark Eemshaven, maar ineens is daar weer het oude land: te beginnen bij Termunterzijl aan de monding van de Eems. Nu is het een beetje een slaperig dorpje met zo’n 500 inwoners, maar ooit was dat anders en was het een belangrijke overstapplaats voor de Groningers voor de veerboot richting Emden. Er was een zeesluis, en een gemaal (en dat is er nog steeds) en er was ooit een halte van de tramlijn van Groningen naar Delfzijl. Nu zijn er een hotel met VVV en een café met een leuk groot terras Teetied, maar er zijn geen mensen. Ik hoop maar op betere dagen wel. Er is ook een machinefabriek Bosker. Mutti heette ook Bosker en is in Noordoost-Groningen geboren.
Ik ben op mijn nieuwe witte Wolky-sneakers met metallic glimdingen gaan wandelen, omdat de Meindl-wandelschoenen zo loodzwaar zijn gebleken. Na deze dijk zitten ze vol schapenpoep. Niet alleen de zolen en zijkanten, maar ook het leer. Groene vlekken geeft dat. Door wat plassen lopen spetten help nauwelijks. Oeps.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten