Mariawald

Weer een uitje naar een klooster. Mariawald heet deze abdij. Ligt op drie kwartier rijden. Kloosters zijn een beetje Bobby’s hobby. Hij wil héél graag kloosters bezoeken. Er zijn er in de Eifel enorm veel van. Dit klooster is anderhalve maand geleden verlaten door de laatste monniken, die allemaal boven de tachtig waren. Maar alles is nog intact, in elk geval de boekhandel en de Gaststube. Er wordt gezocht naar een nieuwe invulling. In de Gaststube bestellen we een portie Apfelstrudel mit Vanillesosze und Sahne en brengen ze erwtensoep. Zo slecht is mijn Duits toch niet?

Vanaf het klooster wandelen we naar het dorpje Heimbach. 450 meter hoogteverschil. Eerst 3 km naar beneden en daarna weer 3 km omhoog. We lopen door een bos. De herfstkleuren zijn nu op hun allermooist. Heimbach heeft een burcht en een riviertje de Rur, dat in België ontspringt en bij Roermond de Maas in stroomt. Fijn weetje.

Bij het klooster strompelt een oud echtpaar. Of eigenlijk: de vrouw strompelt. Zij heeft een pijnlijke heup en loopt rechts met een stok en links aan de arm van haar echtgenooot. Bij een trap wil hij haar helpen maar ze wil los, ze wil het zelf doen. Ze doet een beetje kribbig tegen hem. Ik kijk toe en zij snibt tegen mij: kijk niet! Tenminste, dat denk ik. ‘Ich habe es auch’, zeg ik in mijn beste Duits en wijs op mijn heup. En dan begint ze een heel verhaal tegen me dat de ouderdom met gebreken komt. Ik versta maar de helft maar lach er lief bij. En zij wil zo haar hebben en houen rond die heup bij mij uitstorten.

ij mij helpt gelukkig de paracetamol aardig.