Lezen

Ik lees in De hemel bestaat niet van Jannetje Koelewijn. Al zeg ik tegen Bobby dat het van Suzanne Janssen is. En dat ik het zo bijzonder is dat ze over haar familiegeschiedenis twéé boeken geschreven heeft. Amsterdam Noord, Bunschoten-Spakenburg. Maar hoe zat het ook alweer met dat boek over een Noord-Hollandse bollenkwekersfamilie?  Het is wel een fenomeen: die auteurs van in de vijftig die hun familiegeschiedenis optekenen en die daar heel populair mee zijn. De juiste gegevens zijn: De Hemel bestaat niet van Jannetje Koelewijn, Het zwijgen van Maria Zachea van Judith Koelemeijer, en Het pauperparadijs van Suzanne Jansen. Ik heb ze alle drie gelezen. Ook De hemel bestaat niet. In 2011, bij verschijnen. Dat ik ik op dit blog terugvinden. Heel bijzonder dat ik me een heel ander boek herinner en dat ik het nu opnieuw geboeid opnieuw kan lezen alsof dat voor het eerst is.

Bobby herinnert zich nog een kwestie van het ongeluk van Prins Friso en dat Jannetje Koelewijn (toen NRC-journaliste) daar onwaarheden over geschreven had in NRC. Haar man, chirurg, had van een Oostenrijkse confrère gehoord dat Friso helemaal geen schedelbasisfractuur had en dat het wel meeviel. En zijn schreef dat in de krant. En het was niet waar. Het werd een maanden durende affaire. Jannetje nam ontslag bij NRC en trok dat later weer in.

Het boek vertelt dus over haar ouders en grootouders. Bunschoten-Spakenburg, Tuindorp Oostzaan, Osdorp. Nu ze oud zijn wonen de ouders - apart - in Heerenveen, moeders dementerend, vaders slechtziend. Hoe zeer je als dochter betrokken bent bij je ouders, hoe weinig je eigenlijk weet. Deze dochter verzamelt de familieverhalen en de vader gaat vertellen. Zijn leven is mislukt, vindt hij, omdat zijn vrouw niet meer bij hem woont. Nadat hij haar er decennialang onder gedrukt heeft. Uiteindelijk wonen ze in hetzelfde verzorgingshuis in Heerenveen.