Naar Stadtkyll

We doen vandaag wandeling 2 naar het dorpje Stadtkyll. Stadtkyll ligt aan twee riviertjes: de Kyll en de Wirt. Ons huisjespark heet Wirttal, dat ligt aan de Wirth. Er zijn veel bewegwijzerde wandelingen, dat is prettig. De hellingen zijn goed steil hier. Ik merk dat nogal omdat ik sinds twee weken last heb van mijn linkerheup. Bij traplopen en hellingen voel ik het het ergst. Het huisje staat ook tegen een helling op dus we hebben zelfs in de woonkamer een trap. Eerst dacht ik: we kijken het even aan, maar omdat het nu al twee weken duurt krijg ik allemaal visioenen van heupoperaties. (Schoonzus Mieke suggereert dat het een peesontsteking kan zijn en dat ik ibuprofen moet slikken. Tegen de ontsteking. Wat ik doe, en ‘s avond google ik nog even ‘peestontsteking’ en lees ik dat dat geen ontsteking is maar een irritatie van een pees, waarvoor je vooral géén inbuprofen moet slikken maar paracetamol. Gék word je van dat zelfdokteren!)

Het bos op de hellingen is prachtig oranje-geel-groen. Stadkyll zelf is nogal saai, zo op een novembermaandag. De supermarkt is er geweldig, maar verder? Gisteren was het ook al geen succes. Toen probeerden we het Balkanrestaurant, vanwege dat we zo van de Balkan houden, maar het eten was erg vet en niet lekker, en ze hadden de tafels en stoelen van de gesloten Chinees overgenomen. Vandaag gaan we in Stadtkyll lunchen bij de Konditorei. Ik neem Gulaschsuppe, en krijg iets uit een blikje uit de magnetron. Ping-ping, hoor ik. Zo schitterend als het buurdorp Kronenburg is, waar we vrijdag en zaterdag waren, zo niksig is Stadtkyll.