Mizee

De hoestvakantie in het koude storm- en regenachtige Wallonie begint me steeds beter te bevallen. Ik ben al aan mijn vijfde boek.

En wat een heerlijk boek: De halfbroer van Nicolien Mizee. Waarom heb ik haar nog nooit gelezen? Ik voel mij enorm met haar verwant. Alleen al uiterlijk lijken we op elkaar, ze heeft lange tijd met vrouwen geleefd, ze raakt (in dit boek) getrouwd met ene Rob, en ze schrijft met veel (zelf)spot over haar en haar familie en andere intimi. Heel geestig. 

Ik had wel gelezen over haar boek met eindeloze faxen aan haar schrijfdocent, maar had nooit de neiging om die te gaan lezen. Zo gênant vond ik het idee alleen al.

Er is net een nieuw boek van haar uit, een soort Agatha Christie: Moord in de moestuin. Maar zondag was ik zo gammel dat ik geen zin had de stad in te gaan om een boek te kopen. In dit De halfbroer uit 2015 vertelt ze over haar dagelijks leven als schrijfster, een optreden in een boekhandel, haar deelname aan een redactievergadering van een literair tijdschrift,  maar vooral bezoeken aan haar ouders (vader dementerend, moeder een manipulatieve drama queen), haar bezoeken aan haar zus en haarman, haar zweverige vriendinnen, en de ontluikende relatie met een van haar (ex) leerlingen van de Schrijversvakschool. Ik heb even gegoogeld, ze is van 1965.