Naar Zweden

Gelezen: ‘Het wonderlijke verhaal van de man die van India naar Zweden fietste voor de liefde’ door Per J. Andersson. Het is een waargebeurd verhaal, een feel good-boek, de auteur die het geschreven heeft is journalist en India-kenner, het verhaal speelt grotendeels in de jaren zeventig.

Ik heb het boek besteld omdat mijn Nijmeegse vriendin Mirjam al maanden in India verblijft en niet terug naar huis kon omdat haar uitreisvisum (exit permit) verlopen was en ze niet in het vliegtuig mocht. Een bizar verhaal, waarbij zij zes weken verbleef in een plaats in Zuid-India aan zee en probeert een exit permit te krijgen en verstrikt raakt in de Indiase bureaucratie. Maar ook mooie liefdevolle vriendschappen sluit met Indiërs, vooral Indiase mannen. Het was/is allemaal te volgen op haar blog. 

In dit boek is de hoofdpersoon een Indiase jongen genaamd PK. Hij komt uit de laagste kaste, ofwel géén kaste, en heeft nauwelijks kansen in het leven. Toch lukt het hem om kunstenaar te worden en hij verdient zijn brood door op straat mensen te tekenen. En daar ontmoet hij op enig moment een Zweeds meisje en dat is true love at first sight. Maar na drie weken gaat zij terug naar Zweden en hij besluit naar Zweden te gaan fietsen, door Pakistan, Afghanistan, Iran, Turkije. Dan stukken met de trein naar Wenen en naar Göteborg.

Het is geen meeslepende roman, dat is wel jammer, een documentaire over een Indiase man die onverwacht geslaagd en beroemd werd. Het gaat ook nauwelijks over de liefde en het huwelijk in Zweden. Het is natuurlijk nogal een culturele clash. Hij gaat werken als tekenleraar en als yogaleraar (hoewel hij niets met yoga heeft) en kan dus goed zijn eigen broek ophouden. Het is eind jaren zeventig, toen was het ook moeilijk de diverse grenzen over te steken, maar nu denk ik moeilijker.