Mozaïek

Ik ging naar het Vredenburgplein, waar ineens alle hekwerk weg is. Zo lang ik in Utrecht kom en woon is voor mijn gevoel dat Vredenburgplein een bouwput. Nu zou het mooi worden, een vrolijke ontmoetingsplek met een  menselijke maat. Dat mag wel, naast dat machtige Hoog Catharijne. Er is - jaren geleden alweer - een prijsvraag uitgeschreven, er was gekozen voor een plein met mozaieksteentjes waar in kleur marktwaar afgebeeld zou worden. Voor wie dat niet weet: er is enige dagen per week een ouderwetse volkse niet-modieuze markt op het Vredenburgplein.  Een soort Albert Cuyp, maar dan kleiner. 

En toen was het plein klaar vorig jaar, met de nieuwe steentjes, maar die waren allemaal grijzig. Eigenlijk zag je dat mozaïek helemaal niet. Ik ben even kwijt hoeveel het gekost had. Heel veel. Toen moest het weer over. Gereinigd, behandeld... weer was het maandenlang een bouwput. Ik lees er de laatste weken in de lokale pers steeds hele kritische artikelen over, dat het nog steeds niets is en een debacle. 

Maar vandaag raak ik er verzeild omdat ik nodig nieuwe sneakers moet en rond het Vredenburgplein enorm veel schoenenwinkels zijn. The place to be voor de schoenenzoeker. Er is op vrijdag boerenmarkt op het Vredenburgplein. Veel biologische producten. Het is er mooi en ruim en opgeruimd. Er zijn gekleurde steentjes en boompjes en bankjes. De zon schijnt, het waait nogal en dat is een wanklank voor sommige marktkooplui want hun waar waIt steeds om, maar de mensen zijn hier vrolijk en blij. Heel on-Utrechts.

Verder lezen:
- De DUIC over het plein

- Column in het AD over het plein