De Grens

Met Leen bezoek ik een theatervoorstelling genaamd ‘De Grens’, door een toneelgroep het Nieuw Utrechts Toneel, die plaatsvindt op een weiland achter de Metaalkathedraal in De Meern / Leidsche Rijn. Het thema is de vreemdeling, wij-versus-zij. Het begint om 18u en na afloop om 20u gaat het publiek samen aan tafel. Alles even onbekend, dus een groot avontuur. Het grote vraagstuk is: waar is het en hoe kom je daar? Maar bus 4 uit Zuilen rijdt via het Centraal Station richting Terwijde, en dan halverwege uitstappen en dan is het nog negen minuten lopen.

‘Ik ga morgen alles integraal vertellen aan Ekfa en Riemer’, zegt Leen enthousiast na afloop. Integraal? Maar ik weet eigenlijk nu ook niet anders dan maar álles te gaan vertellen van deze bijzondere avond. 

De Metaalkathdraal staat in een oud/voormalig buurtschap Oudenrijn, aan de oostkant van De Meern, waar het knooppunt A2/A12 naar genoemd is, dat ontzettend pittoresk en charmant blijkt te zijn. Klem tussen de snelwegen en het Amsterdam-Rijnkanaal. Om de hoek ligt het supersonische Utrechtse bedrijvenpark Papendorp, maar daar merk je eigenlijk niets van. 

Ooit waa de Metaalkathedraal een katholieke kerk, maar sinds de jaren veertig al geen godshuis meer en daarna een fabriek in zijspannen (zoals in motor-met-zijspan), en toen een metaalfabriek en nu sinds enkele jaren een culturele en ecologische broedplaats. 

Als wij arriveren is in de Metaalkathedraal zelf een bruiloft gaande, dus daar mogen we niet naar toe, wij moeten naar het weiland er achter. Daar staat een grote lange tent waar om 18u de voorstelling begint. 

Hier in de Vinexwijk Leidsche Rijn liep ooit de Limes, de noordgrens van het Romeinse Rijk. Daar beginnen ze mee. Dwars door de tent en ver daar buiten ligt een brede rode loper, en daaroverheen staan lange tafels ook met een rode loper gedekt. Het publiek zit op soort vam tribunes aan weerszijden van de loper, ingedeeld in de goede en de verkeerde kant van de grens. Het begint met één muzikant die saxofoon speelt en zingt, gekleed in een Romeins soldatentenu. Heel aanstekelijk en grappig. 

Er zijn behalve hij vier spelers: Greg Nottrot en Floor Leene, een acteursstel dat in Leidsche Rijn woont, en twee gastspelers Wil van der Meer en Tijs Huys. Greg is de drijvende kracht achter (en vóór) dit gezelschap. Deze theaterproducties doet hij al jaren in Leidsche Rijn, telkens op andere locaties. De mensen met wie we aan tafel zitten zijn erg fan en ze gaan elk jaar. 

Nu gaat het over een dakloze vreemdeling die Greg en Floor in hun Vinex-tuin aantreffen en die ze als het gaat regenen maar binnen uitnodigen, die zijn zoon ook nog komt aanwaaien, en die niet meer weggaan. De gesprekken met de steeds meer ongewenste gasten en met elkaar zijn hilarisch van herkenbaarheid. En dat alles op die tafels. Op een gegeven moment gaan ze ook de voorstelling zelf en de keuze voor louter witte acteurs (en louter wit publiek) ter discussie stellen en dan wordt het allemaal even aardig ongemakkelijk. 

Na afloop gaan we samen eten. De acteurs zit ook in de bedoening. Ongelofelijk dat ze dit avond aan avond doen. Er is mooi eten met gegrilde vergeten groentes en risotto, gesprekken met overburen en quizvragen. Lekker en geanimeerd. Onze tafelgenoten komen uit Leidsche Rijn en Ermelo. Heel aardig maar na anderhalf uur zijn we wel uitgepraat. Leen en ik gaan al voor het toetje terug naar Bus 4, terug naar onze eigen wereld.