Dames van zestig

Het zou gaan regenen maar het is prachtig weer weer. Reenske komt onverwacht langs en we doen ons vaste rondje naar Oud-Zuilen en weerom. 

Voor haar werk heeft ze een mooie portretfoto van zichzelf nodig in het groen, waarbij ze veel rust, evenwicht en wijsheid uitstraalt. Daar ben ik in gespecialiseerd. Groen is er tussen Zuilen en Oud-Zuilen in overvloed, nu nog rust, evenwicht en wijsheid. We doen fotosessie na fotosessie en de staatsiefoto  tekent zich steeds meer af. 

Zoals het dames van onze leeftijd betaamt doen we thee met een taartje bij de Parel aan de Vecht, en we eindigen in het Speelbos van ons park, bij het kabelbaantje. Kom! We gaan erin, moedig ik haar aan. We hebben zo’n plezier dat ik mijn zere arm helemaal vergeet en ook in de kabelbaan ga. Vergetende dat je daar met je volle gewicht aan je beide armen aan hangt. Auau!! Het enige wat ik kan verzinnen is me  te laten vallen in het bed van houtsnippers. Kindertjes kijken verbijsterd toe. Wat een rare oma's. 

Gelukkig loopt het allemaal goed af. Even was ik vergeten dat we zestig zijn. Hoezo rust, evenwicht en wijsheid. Déze foto straalt plezier en levenslust uit.