Eindelijk weer een roman gelezen: Stadium IV van Sander Kollaard. De aanbeveling was dat-ie uitverkoren was door het boekhandelspanel van DWDD. Een echtpaar in een camper in Zweden. Zij is stervende, wil geen behandeling meer, hij wil onderzoeken en haar leven voor zover dat nog kan verlengen. Maar hij respecteert haar wens en geeft haar die reis.
Het speelt deels op wegen en in omgevingen waar Bobby en ik gereden hebben. Verviers in de Ardennen. Öland in Zweden. Ik heb net de fotoboeken over Schotland en Zweden opgehaald en geniet van de plaatjes en de herinneringen. De campings waar wij staan staan vol campers met echtparen op leeftijd. Ik vraag mij altijd af hoe die mensen dat volhouden, in die campers. Dat daar ook stervende mensen tussen kunnen zitten had ik nog niet bedacht.
De foto op het omslag doet denken aan mijn foto van onze wandeling Ullapool-Hill op, in mijn Schotland fotoboek.
Sander van Kollaard woont in Zweden, is wegens de liefde voor een Zweedse schone daar naar toe verhuisd en toen zijn literaire carrière begonnen, die door de aanbeveling van het DWDD-panel nogal een onverwachte boost heeft gekregen.
De karakters en levensverhalen zijn mooi uitgewerkt. Hij is politieman geweest, erg van het recherche-werk, ordners met gegevens verzamelen, of het nu gaat om het uitkiezen van een camper of de pijnbehandeling met medicijnen. Zij was aardrijkskunde-lerares met een inspiratie van Niels Holgersson van Selma Lagerlöf. Ze wil kaarten lezen en werelden verkennen. Meer intuïtief en uit verlangen. Als zijn de chemokuur achter de kiezen heeft wil ze niet meer en wil ze alleen nog maar naar Öland waar ze elkaar op een socialistisch jeugdkamp hebben leren kennen.
Het is wel een pittig boek, meer vanuit zijn perspectief geschreven dan vanuit het hare. Dat vind ik begrijpelijk maar soms wel jammer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten