Onze plaatselijke gymnastiekvereniging ‘Sport Vereent’ mag voorlopig oefenen op de sportvelden van USV Elinkwijk. Elinkwijk is heel beroemd (geweest), vertelt Bobby, maar dat is alweer lang geleden. Hij herinnert zich een cabaretier die een grap maakte over een wedstrijd Ajax Elinkwijk. In 1970 is het profvoetbal van Elinkwijk opgegaan in FC Utrecht.
We worden geacht om om klokslag 13u klaar te staan bij het hek, samen met de meisjes van 12-18, dan is er wisseling van de wacht. Alles volgens protocol. Afstand afstand afstand. Het animo is groot, bijna alle dames zijn komen opdraven. De meesten hebben ‘Nederland in Beweging’ gevolgd, of in elk geval soms. Er worden steeds grapjes gemaakt over Duco (Bauwens) en Olga (Commandeur).
Onze gymjuf Ria is trouwens bijna tot tranen toe geroerd dat iedereen er is. Zij is zo bevlogen om haar pupillen in beweging te houden. ‘Ik wil jullie allemaal wel omhelzen dat je er bent en dat je meedoet.’ We doen het namelijk allemaal voor háár. Laatst was ze 55 jaar getrouwd en toen heeft de halve gymclub haar voor haar voordeur staan toezingen. Ik trouwens niet. Er zijn grenzen.
De jongere trainers en meisjes-sporters hebben nog nooit zo’n bejaarde sportgroep gezien, we zijn echt aliens voor ze. Ze praten tegen ons alsof we in een verzorgingshuis zitten. Maar ze bedoelen het goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten