Danken

De priester zei gisteren ter gelegenheid van de Dankdag dat de woorden ‘denken’ en ‘danken’ verwant zijn en de bezigheden ook. Vroeger vond ik ‘danken’ altijd tamelijk stom, wij deden thuis zeven keer bidden en danken per dag, het was in mijn beleving toen niet meer dan een plichtpleging. Een van de ergste liederen vond ik ‘Dank u voor deze nieuwe morgen / Dank u voor deze nieuwe dag...’ die had eindeloos veel coupletten waarvan alle zinnen met ‘Dank u’ begonnen. 

Tegenwoordig is danken helemaal hip. Ernst-Jan Pfauth van De Correspondent gaf er een boek over uit.

Zelf heb ik tekenen bedacht als vorm van ‘danken’: kijken wat die dag een tekening waard is. Monnikenwerk. Thuis teken ik vaak met behulp van foto’s die ik print en was en uitgebreid bewerk. Dat kan hier niet in het vakantiehuisje, nu ben ik overgeleverd aan mijn eigen tekenkunsten en daar tevreden mee zijn. ‘Niet zo goed’, oordeel ik zelfkritisch. ‘Wees niet zo streng op jezelf’, zegt Bobby dan. Gebouwen vind ik beter te doen dan dieren, maar dit dier móest.