Op zo’n laatste dag heb je altijd keuzestress. Wat ga ik doen? Blijf ik in en om het klooster? Ga ik naar Bergen naar Museum Kranenburgh? Ga ik tekenen? Ga ik lezen?
Er liggen wat aardige boeken hier over het kloosterleven voor buitenstaanders. Een ervan heet Uit het hoofd in het hart en is van televisiemaker Leo Fijen die bij kloosterlingen in de leer ging om van hen te weten te komen hoe hij trager zou kunnen leven. Ik lees er een dertig bladzijden in. Maar ik heb wel vaker bij spiriboeken dat ik het zoveel tekst vind over minder-via-tekst-te-leven. Minder in-je-hoofd. Ik praktiseer dat dan graag en leef hier vooral zonder tekst. Bij de psalmen in de getijdendiensten tune ik een beetje uit.
Het wordt de zee. Zo vaak verlang ik naar de zee en vind ik het te ver weg. Nu is het drie kwartier lopen van de zee. ‘De Zee de Zee klotst voort in eindeloze deining / de Zee waarin mijn Ziel zichzelf weerspiegeld ziet...’ (Willem Kloos)
'De Zee de Zee':
Geen opmerkingen:
Een reactie posten