Kupferbergwerk

Vandaag bezoeken we de kopermijnen van Düppenweiler. Het is het slotakkoord van deze herfstvakantie. Eigenlijk zijn deze kopermijnen alleen van 1725 tot 1735 heel lucratief geweest, daarna ging het mis. Vooral omdat er in die berg zoveel water is.

We gaan met de rondleiding mee. Een heel prettige aardige gids (v) leidt ons rond, ik fantaseer dat zij nog niet zo lang met pensioen is en geschiedenislerares is geweest, of hoogleraar mijnbouw. Erover vertellen is haar lust en haar leven. 

We moeten niet alleen een mondkapje om maar ook helm op en een stofjas aan. Pff. Het is een hele krappe mijn, nauwe lage donkere gangen. Wel een beetje benauwd af en toe. Als je je voorstelt dat ooit die mijnwerkers 12 uur per dag werkten, loodzwaar werk met nooit een glimp daglicht, van kindsbeen af tot ze versleten waren..., Afschuwelijk! 

Het is echt wel interessant. Van tevoren heb ik mij een beetje ingelezen, dat vergemakkelijkt het luisteren naar een Duitse gids. 

Niet zover hier vandaan zijn de Kupferbergwerke in Fischbach, daar waren we ooit ook, die waren heel anders, veel ruimer.

Mijn iPhone valt op de grond en nu is het glas stuk. Maar dit terzijde.