Linda van het koor komt op bezoek. Naast de dirigente is zij een van de vijf koorleden die wel weer zouden willen zingen. Met vijf personen in een gymzaal met alle ramen en deuren open móet toch kunnen, denken wij. En het mag weer, ook al wordt het nog afgeraden. De corona-angstigen zijn in het koor in de meerderheid en daarom gebeurt er niets. Linda heeft nu als ambitie om ervoor te zorgen dat wij na de volgende Zoom-bijeenkomst met alleen die vijf zanglustigen wèl kunnen zingen.
Als binnenstadsbewoner kent ze ons deel van de stad helemaal niet. We gaan wandelen, want buiten is toch veiliger dan binnen. Het is leuk om alles te laten zien: de Vecht, de volkstuinen, de ijsbaan en de atletiekbaan, het Slot, Bistro Belle... Zij is ook van het tuinieren en omdat zij binnenkort met pensioen gaat zoekt ze nog een tuinomgeving. Bij Slot Zuilen is een mooie tuin die onderhouden wordt door vrijwilligers en we hebben natuurlijk de Moestuintjes van Utrecht Natuurlijk. Ik heb mijn sleutel nog van het hek en dus kan ik ze laten zien. Het terrein heeft dit coronajaar braak gelegen. Onbegrijpelijk, omdat moestuinieren zo’n solitaire bezigheid is. Zou het volgend jaar weer opengaan? Er lopen vier hangbuikzwijntjes de grond om te wroeten. Ze komen vrolijk op ons af. Knor knor. De veranderde werkelijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten