Huisje-Boompje-Beesje

Vóórdat ik ga starten aan het project (fotoboek) Beelden Mijner Jeugd doe ik eerst het project (fotoboek) Huisje-Boompje-Beesje.  Ook ergens in the cloud zijn nog de foto's van de bouw van ons huis in 2014 en 2015. Laatst liepen we te wandelen en zeiden we tegen elkaar: Jammer dat we niet al die huizen gefotografeerd hebben die het niet zijn geworden. Want dat vertellen we elkaar nog graag. Weet je nog oudje... Dat waren best heftig momenten, als de een volmondig 'Ja'  zei tegen een huis en de ander een pertinent 'Nee'. 

Ik weet het niet meer precies, maar voor mijn gevoel hebben we twee jaar huizen gekeken, tot we alle moed verloren waren. Ik had besloten maar in Amsterdam te blijven. En toen vond ik in de boekhandel in Almere bovenstaand plaatje in een boek Flora in de kunst en de literatuur van de Britse kunsthistoricus Edward Lucie-Smith, en toen besloot ik: als ik dit ideaalbeeld nu in gedachten vasthoud, en stop met urmen, dan lukt het wel. En vlak daarna kwam het mailtje van dit nieuwbouwproject langs. 

Er is een foto dat Oscar van de woningbouwvereniging langs kwam om te tekenen, en toen de sales-mevrouw van het bouwbedrijf Nijhuis. De hypotheekmeneer zie ik helaas niet tussen de foto's, en ook niet de notaris. Wel het partnershippen. Dat alles gebeurde in het kader van huisje-boompje-beesje. We zouden er met Kerst 2014 wonen, maar de bouw liep enorme vertraging op en het werd mei 2015. Ik heb nu foto’s verzameld tot en met de verhuizing, maar niet de nieuwe meubels en tuin. En niet het plantsoen. Die zijn er niet. Op een gegeven moment hield ik op met verslag leggen. Was het klaar.

De meeste foto's hebben in de 'eigenschappen' een datum staan, zo kan ik ze hernoemen, megaklus, en dan staan ze in elk geval in de juiste chronologische volgorde. Ik kan nog een reeks maken hoe het nu is. Om het boek af te sluiten.

Er is als bron ook nog op dit blog de verhaallijn 'Huis aan de Vecht' met 218 afleveringen. De laatste is 20 juni 2015. Toen woonden we hier een maand.