De Lucie-techniek

Naar Vleuten. Ik moet nog twee portretten inlijsten en de lijstenmakerijen zijn al maanden dicht. En nu met die nieuwe regels over winkelen-op-afspraak blijft Hornbach dicht. De nieuwe regel twee-klanten-per-tien-minuten is voor hen niet te doen. Nu heb ik lijstjes via hun website besteld (beuken). Je kan ze niet in Nieuwegein afhalen, ze komen rechtstreeks uit Duitsland. Het zij zo. 

Voor de passe-partoutjes ga ik nu naar een voor mij nieuwe lijstenmaakster in Vleuten. Ook maar dertien minuten met de bolide. Ik vind de lijstenmakers in hartje Utrecht niet zo aardig. Lijstenmakerijen zijn twee keer zo duur als die in de Hornbach, maar dat moet dan maar. Deze mevrouw heeft wel veel meer kleurtjes passe-partout-karton dan Hornbach.

Ze vraagt naar mijn techniek en ik doe zomaar mijn kunstje uit de doeken. Waar heb je dat geleerd? vraagt ze. Nergens, zeg ik, dat heb ik zelf uitgevonden. De Lucie-techniek, lacht ze. Ze adviseert om het papier tijdens het tekenen strak op een werkblad vast te plakken, dan zal het wat minder bobbelen. 

We babbelen verder (onze tien minuten-afspraak loopt behoorlijk uit) en ik vertel dat ik in mijn studietijd ook in een lijstenmakerij heb gewerkt. O, welke? Aan de Elandsgracht! O van Marieke! Wat een leuke vrouw! Zie je haar nog? Eh nee.

Ze heeft een hele dure een passepartoutsnijder die alles automatisch doet, nadat je de getallen hebt ingevoerd. Ze is er heel trots op. Wat een leuk vak, van lijstenmaker. Nu nog wachten op de lijstjes en dan kan ik het kunstwerkje gaan afleveren in Oosterbeek.