Stekjes

Ook ga ik naar de zaterdagse plantjesmarkt. Die is open. De stoffenmarkt niet. Daar is het denk ik te krap. Al die vrouwen die dringen om stukjes stof, zullen de beleidsmakers wel gedacht hebben. Nu al plantjes kopen is tricky, want het vriest ‘s nachts nog een paar graden.   

We hebben diverse nieuwe moestuinierders in de straat die er niets van af weten, en zelf vind ik zaaien en kweken best moeilijk als je er geen ruimte voor hebt. Dus daarom doe ik die plantjes. En ik vind het leuk om de medetuinierders in de appgroep af en toe een geïllustreerde tip aan de hand te doen. Dus ik ga plaatjes schieten. Een mooi doel in mijn leven: plaatjes schieten. De appgroep begint een beetje levendiger te worden sinds Bram aanbood gezamenlijk voor-wie-wil moestuinaarde in te kopen. Vijf schreven in en die hebben nu allemaal hun tuinbak helemaal omgeploegd. Nu ziet ons project er ineens behoorlijk ordelijk uit.

Het is leuk op de plantjesmarkt. Al die mensen die hunkeren naar een bloeiende tuin. Bij de moestuinplantjes-stal werken vandaag allemaal pubermeisjes mee, vaders heeft zijn dochters en hun vriendinnetjes meegenomen. Ze weten niks en vinden het heel spannend. Grappig.

Ik koop enkele sla-, andijvie-, bietjes-, rode kool- en spinazie-plantjes. Het erge is alleen dat ik die plantjes als ze zo klein zijn niet goed uit elkaar kan houden. Bietjes wel, maar sla en andijvie niet. En alle koolsoorten lijken ook op elkaar.

De miniplantjes zet ik altijd eerst in potjes op de oppottafel in de achtertuin, zodat ze wat meer wortels krijgen, als een kraamkamer, en dan plant ik ze na circa een week voor in de bak. Het slaat geloof ik nergens op, maar zo vind ik het leuk. Ook een Lucie-techniek.