Naar Auntie

Ik wil op bezoek bij Auntie en bedenk dat ik vooraf wel een wandeling kan maken daar ergens boven Ommoord. Ik ken de omgeving van Rotterdam nauwelijks en kom terecht in het Hoge Bergse Bos langs de rivier de Rotte. Er is ook een Lage Bergse Bos, dat ligt meer tegen Hilligersberg aan. Hier zou een kunstwandeling zijn van 5,5km, te beginnen bij het Outdoor Centre. 

Het is mooi daar! En groot! Maar ik verdwaal als een gek. Hoe moeilijk kan kaarten maken en routes beschrijven zijn? Ik kan goed kaartlezen, vind ik zelf, maar hier kan ik nergens vinden waar ik ben en waar de routes lopen. Er zijn oneindig veel paden (fietspaden, mountainbike-paden, wandelpaden, stiltepaden en paradepaden, te veel om op een kaart te zetten dus dan laat je ze maar weg.

Ik blijk er eerder geweest te zijn, met een managementcursus in datzelfde Outdoor center. Ik herken de Tipitenten. We moesten met alle leidinggevenden oefeningen doen in inzicht en vertrouwen en overwicht en wat al niet. In de blubber op enge situaties. Leuk uitdagend voor die kantoortypes. Ik was nogal gestrest omdat ik veel te laat was aangekomen wegens files in het hele westen des lands, het was stikmistig en waar die Tomtom mij langs en naar toe voerde: ik had geen idee. Die ervaring zit nog ergens in mijn lijf. Ik heb er vast over geblogd toen. 

Ik arriveer nogal laat bij Auntie. Ze gaan daar om vijf uur aan tafel. Ze zou naar de kapper geweest zijn (de andere mantelzorgers hebben er nogal op aangedrongen, maar ze wil niet). Gisteren zou het dan echt gebeurd zijn, maar ik zie er niets van. Bent u nu naar de kapper geweest, vraag ik, of niet? En ze wordt me toch een partij nijdig. Waar iedereen zich mee bemoeit. Ze gaat in de huiskamer zitten. Bij haar vriendin. ‘Kom de volgende keer maar met Bobby’, zegt ze, ‘dat vind ik leuker.’ 

Au.