QR

Mobiel-bestellen-en-betalen op het terras, hebben we het daar al eens over gehad? Horecabedrijven vinden het zelf een hele vooruitgang, het is geloof ik uitgevonden tijdens de eerste lockdown, om zo contact tussen personeel en gasten te verminderen, het zal ze wel weer een lieve duit gekost hebben, maar als klant ben ik er niet zo wild over.

Ik heb een afspraak in het Máximapark op het terras van restaurant Anafora aldaar. We moeten ineens per QR-code bestellen en betalen. Als ik vraag of ik niet gewóón mag bestellen (‘Mag ik een kopje thee van u?’)  dan mag dat niet. Ik moet een ellenlange digitale menukaart doorscrollen. Ik ben niet de enige die dat niet leuk vindt, ik hoor meerdere mensen erover mopperen.  ‘Dat dóen wij zo’, legt de ober ter verklaring uit. ‘Alleen als het helemaal niet lukt, dan....’  Dat is geloof ik is de ultieme tegemoetkoming aan oude mensen die niets kunnen, en mensen zonder smartphone. 

Natuurlijk lukt het, daar gaat het niet om. Maar je komt in de horeca voor gezelligheid. Met je gezelschap en het contact met het terras. De (hopelijk) aardige obers. Vind ik. 

Mijn gesprekspartner, die ik nog niet kende, het is een zakelijke afspraak, heeft net een nieuwe telefoon, haar oude telefoon in stukgevallen, en op de nieuwe is de bankapp nog niet geïnstalleerd dus kan ze niet betalen. Een kwartier van de afspraak gaat dus op aan gejeuzel over telefoons en apps. Daar kom je toch niet voor. En ‘s avonds moet ik haar nog een ‘tikkie’ sturen ook.

(O ja, ik mopperde op 20 mei ook al over QR bij het bibliotheekbezoek. Daar moest ik per QR-code aaangeven dat ik niet verkouden was.)