Zomerafscheid

We hebben zomerafscheid van het koor. Het was een bijzonder jaar en het is een bijzondere avond. De helft komt opdagen, de helft blijft thuis. Sommigen zeggen af, anderen laten niet horen. Vreemd hoor. De helft die komt opdagen zingt vanavond in de volkstuin van Anneke. Op mijn verzoek zingen we ook ‘Ich fahr dahin’. Zo mooi.

Linda blijkt juist vandaag met pensioen te zijn gegaan. Dus nadat we rond negenen de volkstuin verlaten gaan we met drie nog even naar het Griftpark voor een laatste afzakkertje. Want Linda wil nog niet naar huis. In dat Griftpark is zo’n prachtig terrasje aan een grote vijver. Maar dat restaurant en dus hun terras gaat net dicht. 

Omdat we nog restjes rosé, bier, perensap en pinda’s van het volkstuinfeestje in de fietstassen hebben zitten besluiten we tot dan maar een bankje in het park. In de Duic lees je de laatste weken veel over de overlast van jongeren in de Utrechtse parken, en ze zijn er inderdaad met hónderden. De parken gaan ‘s nachts op slot. Ik vind de slierten jongeren heel aandoenlijk.

En wij dames zitten er ook. Heel gezellig. Wij vieren Linda’s pensioen. Hoe is pensioen, wil ze weten. Corrie doet ‘s morgens Nederland in Beweging, twee keer per week hardlopen, uitstapjes naar steden. Museumbezoek. Een boek lezend Ik doe per week een grote wandeling, een fietstocht, een museumbezoek, mijn taxiwerk, soms een vreemde stad bezoeken. Ik ben natuurlijk nog geen pensionado, en ik schrijf twee artikelen per week. Soms ga ik een nachtje uit logeren. En ook doe ik een dag een boek lezen. Ik zoek en maak recepten. En ook goed: een of twee daagjes lummelen. We zullen zien hoe Linda zich als pensionado gaat ontdekken.