Gebiologeerd zitten we ineens aan de tv gekluisterd. Wat een rampendag. De dood van Peter R. de Vries en de overstromingen in Limburg, België en Duitsland bij de Ahr. Ik ken al die plekken redelijk goed. De Journaal-verslaggever Sander van Hoorn zegt steeds ‘het dorpje Verviers’, terwijl het een hele grote plaats is. Luik en Verviers kennen we van doorrijden in de vakanties naar de Eiffel en Moezel, de Ahr van een herfstvakantie in het Ahrtal. ‘n Kabbelend beekje was dat toen.
Even een appje naar Oijen waar onze vrienden wonen in een droomhuis onder de Maasdijk. Zij zijn niet bang. ‘Er is hier veel ruimte voor de rivier gemaakt. Alle sluizen staan open. De polders zijn wel nat: het regenwater dat hier valt kan moeilijk bij de Maas komen. Maar de Maas staat hier heel laag. Die laten ze leegstromen ter voorbereiding op de stroom die uit het zuiden gaat komen.’
Het rampennieuws overschaduwt bijna het besmettingennieuws. Niemand weet of zijn/haar vakantieplannen nog doorgaan. Wij ook niet. Wij zijn er vrij laconiek onder en wachten maar af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten