Op minivakantie in eigen land in een hotel net buiten Lochem. Met Will, met Voordeeluitjes. Die uitjes geven kleur aan de dagen en de weken: eerst de pret vooraf en daarna de herinnering. Het is drie dagen wandelen en dikkedakken.
In onze lange geschiedenis hebben we vaker van die koopjes-daagjes- of weekjes-weg gedaan, waarbij de prijs inclusief diner is, en dat het dan niet echt lekker is. Die uitjes staan nog in het geheugen gegrift. In het Posthotel bij de Karwendel in Oostenrijk. In Zeddam. In Delfzijl. In Doesburg. Altijd bijzondere eigenaren. Van die Fawlty Towers-types.
Het is nooit de prijs die ze beloven, want wij nemen altijd twee kamers en dan krijg je eenpersoonstoeslagen. Will heeft een kamer genomen met vide en balkon. Ik heb een standaard kamer met alleen een bed. Daar heb je geen keuzestress over waar je zal gaan zitten.
Als diner krijgen we of schnitzel of saté, meldt de oberes. Doe ons dan maar saté, zeggen we. Maar er is geen keuze, het is een van beide, en ze weet even niet welke. Morgen gaan we in Lochem zelf op de Markt eten.
Lig ik ineens in een bedje in een bos met uitzicht op de boomtoppen. Te kijken naar de berichtgeving over het wassende water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten