Goth

Bij het checken welke tentoonstellingen aanstaande of net geopend zijn en mij wellicht zouden kunnen boeien had ik gisteren ook ‘Goth. Designing Darkness’ in het Design Museum in Den Bosch genoteerd. Was dat gisteren nou net een item op het NOS-journaal! Ik besluit tot een uitstapje naar Den Bosch. (Altijd vermengd met herinneringen aan Marg, maar dat is dan maar zo.)

De tentoonstelling wordt officieel pas om 15u geopend, vertelt de kassa-jongen, maar de mensen mogen er al wel in. Er zijn er enkele tientallen, onder wie wat goth-types. Gefascineerd door het duister.

Normaal zijn kleur en licht een belangrijk onderdeel van tentoonstellingen, tenminste die ik uitkies, maar hier is alles zwart. Het is een sterke tegenhanger van de blije cultuur op tv en social media.

Ik vind het moeilijk te domineren. Gothic is een kleed- en leefstijl (of misschien meer nog een levensgevoel) die begon in de jaren tachtig. Ik was in mijn twintiger jaren, ik herinner me dat nog goed. Beetje punk maar dan weer anders. Ik associeer het met Nina Hagen, Herman Brood. Ik vind Raven Dorst ook wel gothic. Het is zwart, duister, kan een beetje schrik aanjagen. Maar het heeft niets met depressie te maken.

Maar je kan ook zeggen: gothic is fantasierijk met fascinatie voor de duistere kanten van het leven: gevaar, dood, horror. Een muziekstijl, een stijl van kleden. Deze leefstijl heeft wortels in de beeldende kunst, design en architectuur. We zien op deze tentoonstelling dus grafcultuur, foto’s van popmuzikanten, lp-hoezen, schilderijen van duistere bossen en onherbergzame gletscherlandschappen, rouwsierraden, rare griezelfilmpjes uit de jaren twintig. 

En dan heb je ook nog hebt gothic novels en (neo)gotische kathdralen. Hoe dat allemaal samenhangt moet ik nog doorgronden.