Bobby en ik hebben lang geen Netflix-serie gekeken, want we weten niet welke. We hebben enkele grimmige Scandinavische en Amerikaanse thriller- en spionage-series gekeken, maar we wilden wel eens iets anders. Omdat ik zelf in mijn uppie meer van de feel good-series ben, kan ik niet goed kiezen. En omdat ik serie-verslavingsgevoelig ben kijk ik in mijn eentje op Netflix enkel nog enkelvoudige films. Maar ik mis dat samen op de bank een serie kijken. Dat is toch echt gezellig. Nu heb ik ‘Downton Abbey’ uitgekozen omdat zijn zus appte dat zij daar te Istanbul daar aan verslaafd waren. Hij ging akkoord, ik schat in om mij een genoegen te doen.
Vier afleveringen hebben we nu gezien. Bij de eerste aflevering keken we nog een beetje gereserveerd, die ons nu naar een serie over de Britse upperclass kijken, maar inmiddels is dat helemaal over. Groot genoegen is de oude gravin, gespeeld door Maggie Smith die ik vorige week in de film ‘The Lady in the Van’ als zwerfster zag. Nu kun je griezelen van het bestaan van dochter in een Engelse adellijke familie begin 20e eeuw, wiens enige doel in het leven is een goede man aan de haak slaan. Hier zijn dan drie zusjes die elkaar ook het licht in de ogen niet gunnen. En rivaliserende bedienden in de catacomben. Allemaal karakters om van te genieten.
Het is een schot in de roos. Bobby vraagt elke avond: gaan we alweer kijken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten