Bobby heeft zijn diaspullen naar beneden gehaald. Een projector, een tafeltje, een scherm, vele vele bakken dia’s. Ik weet van niks, maar hij gaat na het eten voor Hans een dia-avondje verzorgen. In de tijden vóór hij mij kende was hij een tijd een verwoed fotograaf. Met Hans en wat andere vrienden had hij diverse zeiltochten over het IJsselmeer gemaakt en gefotografeerd. Het was 1987, de jongens waren rond de dertig. Linkse jongens. Actief in de studentenbeweging. Sympathisant of zelfs lid van de CPN. En ook dozen vol foto’s van Rotterdam, waar hij na zijn studie ging werken en wonen. De havens, de architectuur, de woongroep, de vriendinnen.
Bankhangend bespreken we hun looks, hun outfits. Korte broekjes droegen ze toen! Bobby had permanent genomen en een matje. Boudewijn zag er uit als de jonge René Froger. Michiel die ik alleen ken als helemaal kaal had heel lang haar.
Bobby is met fotograferen gestopt toen hij vaste verkering kreeg en zijn vriendin toen er een hekel aan kreeg dat hij altijd en overal met die enorme tas met camera en lenzen aan het slepen was.
Er was vandaag Klimaatmars en geen van ons is mee geweest. Toen in de jaren tachtig demonstreerden we wel. Waarom nu niet? Omdat we geen clubje meer hebben, bekennen we. Demonstreren doe je behalve uit overtuiging ook voor de gezelligheid. Hans had nog met zijn dochters kunnen meelopen.
Ik heb zelf ook nog tientallen diadozen uit die tijd. Je fotografeerde met een zware spiegelreflex en had een schoudertas lenzen mee. Wat een verschil met nu: alles met de telefoon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten