Over de Stiltetuin-retraite vanochtend. Het was weer een wondere ervaring. De juffrouw is kunstenares en yogalerares. Zij heeft in een grote ruimte met veel ramen in Leidscherijn een installatie gemaakt met allemaal uitgebloeide bloemen. Daar geeft ze geloof ik ook meditaties en/of yoga. Daar zou ook deze workshop plaatsvinden maar door de lockdown kan dat niet. Vandaar online. Vijf dames zich ingeschreven voor de workshop.
Eerst doen we een half uur lichaamsbewustzijn- en ademhalingsoefeningen en een geleide fantasie. Op de achtergrond een 'soundscape' met spiri-geluiden. Alles in mij staat op scherp om misselijke kritische dingen te denken of te zeggen. Het is alleen al een oefening in niet al te kritisch zijn en waar mogelijk juist een positieve vibe op te pikken. Zoals de opdracht om voorafgaand aan de workshop in de ochtend even ommetje door je tuin of je buurt te lopen en een mooi plantje mee te nemen. Dan moet je al kijken en kiezen wat je aanspreekt. Dat herinner ik me ook van de diverse tekencursussen die ik deed in hortussen. Dat je dan rondloopt tussen die honderden duizenden wonderen der natuur en daar ééntje uit moet kiezen.
Ze vertelt dat zij dit al jaren elke ochtend doet. Een plantje zoeken en tekenen. En dat het steeds meer en groter werd tot die mediatatieruimte aan toe.
Ik heb een vruchtje uit de struiken aan de Prinses Beatrixlaan gekozen. Ik weet niet hoe ze heten, ze lijken op abrikoosjes. Vanwege dat het nu winter is zijn ze niet zo mooi meer. Maar toch van alle aanwezige planten het meest wulps en sappig.
Je moet heel goed naar het plantje kijken en niet naar je tekenpapier. Met je ogen volg je de omtrek en je potlood volgen je ogen. Maar ik heb maar een heel klein plantje geplukt en ik ben al na drie minuten klaar. Ik vind het heel leuk licht wat ik maak.
Wat we maakten is volgens de techniek die ik ook eens geleerd heb bij een kennismakingsworkshop ZenZienTekenen.
- ZenZienTekenen in 2017:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten