Krak

Ben lekker bezig het tuinhuisje te soppen, het moet toch een beetje schoon zijn als je gaat schuren, en de spijker- en schroef-gaatjes met houtvuller te stoppen, waar bij ik op de huishoud trap ga staan, zegt de vloer ineens krak. Dan zakt de moed je wel in de schoenen. Het is er allemaal best krakkemikkig. 

Er komt een nieuwe buurvrouw kennismaken, Linda, en ik vertel van de deuren die klemmen en sloten die het niet doen. Ja zegt ze, in de winter zet het uit en in de zomer krimpt het weer. Maak de borst maar nat. De buurvrouw zegt dat ik een ontzettend leuke tuin heb met veel vlinders en vogeltjes. Ik zou wel een hangmat willen, zeg ik, maar de grond is misschien te zompig, daar zakt dat onderstel zo in weg. Maar volgens haar is de grond in de zomer niet zo drassig en gewoon droog.

In een stenen bak plant ik wat violen uit de reclame. Dat fleurt toch wat wat op. En ik determineer nog een bloemetje dat mij voorkomt als woekerend onkruid maar wel lief. Smeerwortel.