Het was deze week in Utrecht Festival Oude Muziek maar dat was dit jaar aan mij voorbij gegaan. Maar zaterdagavond zit ik thuis op de hoekbank een beetje op de telefoon de tijd te doden, wanneer er een berichtje op Facebook voorbijkomt van de Belgische groep Graindelavoix dat het Festival morgen voorbij is dat dat er om 24u nog een voorstelling is waar nog kaarten voor zijn. Voor ik het weet heb ik een kaartje gekocht. Dat is zo’n bijzondere groep! Vier jaar geleden heb ik het Festival heel intensief meegemaakt. Toen bezocht ik drie concerten per dag en blogde ik daarover. Ik deed ook interviews met muzikanten, organisatoren en publiek. Héél intensief was dat, mede door een hyperactieve Australische logé. De leider van deze groep, Björn Schmelzer, was toen gastcurator. Hij had de hele week repetities, optredens en praatprogramma’s in de Janskerk. Die heb ik toen ook nog geïnterviewd. Niet live, maar per mail.
Vanaf de bank app ik drie muziekvriendinnen of ze toevallig mee zouden willen. Twee keer mis, want véél te laat, maar Linda van het koor blijkt al een kaartje te hebben. En vindt het leuk om samen te gaan. Ik ga nooit meer ‘s nachts uit. Het is zoel weer en knetterdruk in de stad. Alle terrassen vol. Op zich al een belevenis
Het is een práchtig concert. Ze zingen 16e eeuwse Renaissancemuziek van de componist Josquin des Prez. De zangers zingen in een donkere Janskerk in ronde kring naar elkaar toe met de ruggen naar het publiek. Honderden mensen, vooral grijze koppen maar ook jongeren, misschien zijn het jonge muzikanten die deelnemen aan het Festival. Doodstil is iedereen, er wordt tussendoor niet geapplaudisseerd maar aan het eind wel daverend. Ze zingen op zo’n speciale organische manier: onnavolgbaar maar schitterend. Ik zal er straks een filmpje van zoeken. En dan om half twee in de nacht op de fiets terug naar Zuilen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten