Ik Ga

Het ligt als een steen op mijn maag, maar ik heb zondag gemaild naar de administratie en de gymjuf dat ik ga stoppen met de gym in Overvecht. Dat dat zeggen zo moeilijk is komt door het verenigingskarakter van de club. Er wordt hartstochtelijk aan de sociale cohesie gewerkt en dientengevolge is er nogal wat groepsdruk. Etentjes, verjaarscadeautjes, en felicitaties en beterschap op de groepsapp. Als je niet zo tot groepsmengen geneigd bent maakt ook dat dat je weg wilt. Hoe heilzaam voor lijf en leden  de lessen ook zijn. Nu heb ik in de plaats mijn cursus Dansconditie.

De administratie van de gym antwoordt dat ik drie maanden opzegtermijn heb, dat weet ik, en zolang zal ik blijven. De juf schrijft: 'Wat jammer! Vind je het niet leuk meer bij ons?' Wat te antwoorden? Dus vandaag ga ik met lood in de schoenen naar de gym. Bobby denkt dat ik de juf een hele plausibele verklaring voor mijn aangekondigde vertrek zal geven. 'Nou nee, ik zeg dat het tijd is voor wat anders.' 'Maar dan denkt ze dat het aan háár ligt.' 'Dat ìs ook zo.'

Enfin. Als ik de kleedkamer binnenstap roept ze me meteen toe: 'Waarom ga je weg?!? 'Vind je het hier niet leuk?' Pff. Ik vertel van de cursus op de dansschool. Sommige dames veren op. Dansen? Wat leuk! Dat willen zij óók. Waar is dat? Wanneer? Het wordt steeds pijnlijker.