Ik lig op mijn bedje in mijn kloostercel in het Clarissenklooster in Megen aan de Maas. Megen is een klein historisch stadje aan de Maas, onder de Rook van het lelijke Oss, beeldschoon landelijk met twee nog levendige kloosters. Er is een pont over de Maas naar Tiel, en aan de overkant ligt Appeltern met beroemde tuinen.
In het klooster verkeer ik de komende dagen met mijn stapeltje boeken, mijn tekenspullen, mijn muziek en mijzelf. Vandaag is de lentezon losgebarsten en ik hoop dat dat zo blijft.
Het is 12 jaar geleden dat ik hier ook was. 2012 was het. Toen sneeuwde het waanzinnig en maakte ik een enorme slip op de A2 bij Zaltbommel. Ik eindigde achterstevoren tegen de vangrail terwijl uit de sneeuwbui vrachtwagens naar me toe denderden. Ik wist zeker dat het mijn einde zou zijn. En wonder boven wonder kwam ik er totaal zonder kleerscheuren van af.
Bobby was hier al een paar dagen. Ik zou mij bij hem voegen. Hij stond in de deuropening van het klooster en zei steeds: 'Kom nou binnen, het is koud!' maar ik wilde niet, ik moest vertellen wat er was gebeurd en nog even gillen. Het is hier een stilteklooster. Je wordt geacht te zwijgen. Normaal vind ik dat niet erg, maar toen ging dat niet. Ik dacht: niemand gelooft me, want ik had geen schrammetje.
De belevenis uit 2012:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten