Groen

Op de volkstuin komt het bestuurslid Groen even buurten. Dat doet zij niet voor de gezelligheid, maar om mij bij te sturen. Mijn heg wordt te breed, maant zij, zij doen de bovenkant en de buitenkant, maar ik moet 'm zelf aan de binnenkant in toom houden. 50 cm breed is de regel. Ik zit op een hoek en heb nogal veel heg. En van de vijg moet ook wat af. Hij is mooi van vorm, maar de mensen fietsen er tegen aan. Dat kan je het best in november doen, zegt ze. Ik zeg op alles gedwee ja, maar eigenlijk vind ik haar/het gesprekje ook een beetje karikaturaal. Ik heb als het goed gaat gewoon een beetje een wilde tuin. 

De appelboomgaard die vorige week drie beginnende bloempjes had barst nu van de bloempjes. Een wonder. De kersenboom knalt ook van de bloesem.

Bij de ijverige tuinbuurvrouw maai ik met de grastrimmer door haar woekerende brandnetels een paadje. Dat heeft zij gevraagd omdat zij de hele maand april naar Frankrijk is. De accu van mijn grastrimmer houdt het ongeveer 20 minuten vol. Dus nu doe ik elke dag een stukje grasveld trimmen, dat je haast geen grasveld meer kunt noemen na de overstromingen van de afgelopen winter. Hobbelig. Bobbelig. Veel mos. 

Bij de AH heb ik in de Bonus twee lelies gekocht. Je moet toch wat. Als die knoppen een dezer dagen openbarsten is het een feest. En binnenkort ga ik mijn poot-aardappelen poten.

En dan binnen op de bankjes die ik vorig jaar op mijn verjaardag heb gehad naar muziek liggen luisteren. Want dat heb ik inmiddels geleerd: een uur werken afwisselen met een uur liggen genieten. Als ik hier alleen maar werk word ik ongelukkig en ontevreden. Wat het bestuurslid Groen ook zegt.